1903: KRYSTYNA

1919: WYSPIAŃSKI

1939: RHEIN

1945: WYSPIAŃSKI

1955: DUNAJEC

NUMERY REJESTRACYJNE:

RYS HISTORYCZNY

1903: KRYSTYNA,K.u.k. Galizische Staathalterei, Krakau . Przewieziony w częściach koleją z Linzu do Krakowa i tam zmontowany. Pływał jako holownik w rejonie Krakowa i Nadbrzezia.

1914, lipiec: roku wobec kryzysu politycznego w Europie został zmobilizowany dla potrzeb K.u.k. Weichselflottille 1 Korps-Komando. W tym celu najważniejsze części kadłuba jak sterówka, rejon kotłowni opancerzono blachą 5 mm. Dodatkowo otrzymał uzbrojenie w 4 działka lądowe kalibru 37 mm z maską ochronną oraz 2 karabiny maszynowe. Załogę cywilną powiększono o marynarzy i żołnierzy piechoty jej stan ilościowy nie jest znany.

1914, sierpień: z chwilą wybuchu wojny w sierpniu 1914 roku "Krystyna" patrolowała rejon Wisły w na linii Kraków - Tyniec. Po odparciu wojsk rosyjskich, które podeszły w rejon Krakowa statek patrolował rejon Nadbrzezie - Puławy - Dęblin holując również galary z zaopatrzeniem lub rannymi.

1918, listopad: Koniec I wojny światowej zastał holownik w Nadbrzeziu gdzie w został przejęty początkowo przez Ministerstwo Komunikacji a potem Robót Publicznych.

1919: WYSPIAŃSKI, po rozbrojeniu i remoncie trafił do Zarządu Rzeki Wisły w Krakowie.

1919, lipiec: wcielony został do Dowództwa Okręgu Linii Wodnych i przebazowany do Włocławka. Użyty do holowania barek z żywnością przekazaną przez USA Polsce. Odbierał je od jednostek niemieckich wyczarterowanych w Gdańsku przez Ministerstwo Aprowizacji na ówczesnej granicy niemiecko - polskiej w Silnie koło Torunia.

1920: brał udział w przejmowaniu portów wiślanych w dawnym zaborze pruskim.

1920, sierpień: uzbrojony w 8 karabinów maszynowych i wcielony do II Dyonu Flotylli Wiślanej. Załoga składała się z 17 marynarzy i oficerów. Początkowo patrolował rejon Włocławek-Płock zagrożony ofensywą Armii Czerwonej a potem brał udział rodzin żołnierskich z twierdzy w Modlinie do Torunia. Dowódcą był w tym okresie kpt. mar. Świerczyński Stanisław.

1921: zdemobilizowany i zwrócony Ministerstwu Robót Publicznych. Te z kolei przekazało go Zarządowi Rzeki Wisły we Włocławku.

1923: remont kapitalny i przebudowa.

1924: Zarząd Rzeki Wisły w Płocku,

1928: Zarząd Dróg Wodnych w Płocku (jedynie zmiana nazwy)

1933, kwiecień: Państwowy Zarząd Wodny, Płock (kolejne przemianowanie).

1939: RHEIN,Reichswasserstrasseamt Plock (od 1941: Schrottersburg)

1945: WYSPIAŃSKI. Używany był jako holownik początkowo utrzymywał komunikację pomiędzy Płockiem a lewobrzeżnym Radziwiem będąc na usługach Armii Czerwonej zajmującą stocznię na Radziwiu, potem holował prom na tej samej trasie. W tym okresie malowany był na czarno. Nazwę miał koloru czerwonego na białym tle tamboru. 1951: Rejon Dróg Wodnych w Płocku.

Z dniem 25 czerwca 1954 roku zgodnie z zarządzeniem Zarządu Okręgowego Dróg Wodnych w Warszawie przekazany P.P. Żegluga na Wiśle. Ekspozytura Rejonowa w Warszawie. W tym samym roku przeszedł remont w stoczni na Czerniakowie w Warszawie. W 1955 roku zmieniono mu nazwę na "DUNAJEC". Pływał jako holownik głównie na trasie Warszawa-Płock holując barki odbierane od holowników z Bydgoszczy. W 1960 roku został wycofany, trzy lata później wymontowano maszynę parową, zdemontowano koła łopatkowe i usunięto kocioł. Ogołocony kadłub przejął w 1964 roku Okręgowy Zarząd Żeglarski w Warszawie i znów w stoczni na Czerniakowie w Warszawie przebudowano go na przystań. Na pokładzie dolnym umieszczono pomieszczenia hotelowe, a w jego środkowej części obszerną żaglownię. Dodano na pokładzie większe nadbudówki na dziobie i rufie, a w nich znalazły się dwie duże sale. Nad nimi wykonano na niemal całej długości kadłuba pokład górny.

W 1965 roku został przeholowany Kanałem Żerańskim do Nieporętu nad świeżo powstały Zalew Zegrzyński. Przez niemal 40 lat stał zacumowany cały czas w tej samej zatoce w Pilawie służąc jako baza szkoleniowa i egzaminacyjna WOZŻ oraz bar. Na początku XXI wieku zaniedbany osiadł na dnie. Po utraceniu przez WOZŻ bazy w Nieporęcie, uniknął planowanego pocięcia na złom, dzięki sprzedaniu go w 2003 roku Licencjonowanej Szkole Żeglarstwa PZŻ "ACADEMIA NAUTICA" z Warszawy. Po trwającej obecnie renowacji statek ma pełnić funkcję żeglarskiej bazy szkoleniowej jako przystań pływająca. Ponieważ nowy administrator terenów w Nieporęcie nie zgodził się na pozostanie statku w zatoce, w której stał od początku istnienia Zalewu Zegrzyńskiego, statek będzie musiał być ustawiony w nowym miejscu. Obecnie ma 37,50 m długości, 5,25 m szerokości, zanurzenie poniżej 0,55 m, a wyporność 148 ton. Obecnie stoi w Zegrzu.